Uzun bir aradan sonra herkese merhaba!
Bugün sizlerle “Gerçekte ne olmak istiyoruz ve şu anda ne yapıyoruz?” konusu hakkında bir şeyler paylaşmak istiyorum.
Hepimiz zaman zaman mevcut düzenimizin dışına çıkmak ve bambaşka şeyler yapmak isteriz.
Özellikle sizler gibi gençlerin hayallerinde başka başka ülkelerde yaşamak, o ülkelerde çalışmak arzuları vardır; olmalıdır da.
Kazandığımız okullar, devam ettiğimiz kariyer yolculukları bize uygun mudur, diye sorarız kendimize. Sormuyorsanız da hemen sorun?
“Gerçekten hayatımın sonuna kadar bu yaptığım işi yapmak mı benim hayalim?” deriz. Veya “Evet, ben bu üniversiteyi kazandım ama bu bölümden mezun olduktan sonra bu işi mi gerçekten yapmak istiyorum?” deriz kendimize.
Yıllar içinde de kurduğumuz hayallerle yaşadığımız hayatların aslında birbirlerinden ne kadar da uzak olduğunu fark ederiz.
Ne yazık ki çoğumuz bunu fark etsek de bulunduğumuz konfor alanından dışarı çıkmaya cesaret edemeyiz. Kabul ederiz, teslim oluruz ve gerçekte yaşamadan ölüp gideriz.
İşte tam da burada size bir şey söylemek istiyorum: Bu hayata hayallerinizi gerçekleştirmek için mi geldiniz yoksa sistemin sizi zorla sürüklediği yaşamı mı seçeceksiniz? Şimdi bana şu soruları sorduğunuzu duyar gibiyim: Zaten ülke koşullarında zorla bir üniversite kazanıp zorlukla iş bulup yaşamımızı devam ettirirken bunlar kolay mı? Nasıl yapacağız?
İşte benim de sizin yaşlarınızda kendime veya bana bunları söyleyen herkese sorduğum sorulardı bunlar.
Gençken ne istediğini bilen ve onun peşinden giden herkesin daha mutlu olduğunu söyleyebilirim. Gerçek bir bilgidir bu!
Daha zengin, daha başarılı, daha iyi arabalara binen, daha çok parası olan demiyorum, daha MUTLU diyorum.
Bize anlatılan başarı kriterleri ne yazık ki doğru değil arkadaşlar. Başarı insanın kendi kendine yetebilmesi, kendini geliştirebilmesi, kendine ve etrafına faydalı bir birey olabilmesidir. Mutluluğun yolu da tam buradan geçmektedir. Yoksa başarının veya mutluluğun çok para kazanmak, çok iyi markalar giymek, en lüks arabalara binmek, lüks semtlerde oturmak olduğunu falan zannediyorsanız size bir sır vereyim: YANILIYORSUNUZ! Size yalan söylüyorlar. Bunlar ne mutluluk ne başarı ölçüsüdür. Öyle olsa dünyanın en zengin insanlarının en başarılı ve en mutlu insanlar olması gerekirdi. DEĞİLLER.
“Sevdiğiniz işi yaparsanız bir gün bile çalışmış sayılmazsınız.”
Konfüçyus
Kendinizi tanımaya, ne istediğinizi anlamaya ve sizi bir ömür boyu neyin mutlu edeceğine kafa yormanız lazım. “Hadi ben üniversiteyi kazandım, bitireceğim, sonrasında işe gireceğim, sonra da gelsin başarı, gelsin mutluluk!” diyorsanız çok tehlikeli bir yoldasınız, aman derim.
Kendinize yaşam boyunca birçok rol modeller alacaksınız. Ben de aldım. Almanızı da tavsiye ederim. Ama bu rol modellerin doğru kişiler olduklarından emin olun. Kısa yoldan zengin olmuş, “Zenginliğe ve şöhrete giden her yol mubahtır.” diyen insanlardan uzak durun.
Hepimiz biliyoruz ki hayatta bir kural vardır: Çok çalışmadan, emek vermeden, gayret etmeden bir şeye sahip olmak neredeyse imkânsızdır.
Sakın üç beş yanlış örnekle yola çıkmayın. İnanın yolda kalırsınız.
Şimdi kendinize şu üç soruyu sormanızı rica ediyorum:
- Ben ömrümün sonuna kadar ne işle uğraşmak istiyorum?
- Bu işi yaparken hem mutlu olup hem de kendi ihtiyaçlarımı karşılayabilir miyim?
- Ve en önemlisi, ben şu anda NE YAPIYORUM?
İlk iki sorunun cevabını üçüncü sorunun cevabıyla eşleşmiyorsa o zaman yolu değiştirmek ve yeniden başlamak gerekecek.
Yaşınız kaç olursa olsun, ne işle uğraşıyor olursanız olun, hiçbir şey için geç kalmıyorsunuz.
Hayat sevmediğiniz, istemediğiniz işlerle uğraşmak için çok kısa.
Ne demiş Konfüçyüs? “Sevdiğiniz işi yaparsanız bir gün bile çalışmış sayılmazsınız.”
